بررسی «عوامل اجتماعی» مؤثر بر «میزان همکاری» (مطالعه موردی مهندسان عضو کانون مهندسین شهر آمل)

همکاری جهت بقای سازمان ها و گروه ها از اهمیت قاطعی برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکاری اخلاق، روابط اجتماعی و انسانی در کار، و در کارهای پیچیده سطح بهره وری و کیفیت را بالا می برد. در همکاری تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف یا اهداف، به شیوه ای است که موفقیت هر شخصی موفقیت دیگری را تسهیل می کند. از آن جا که انجام اغلب کارهای مهندسی از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکاری مداوم چندین مهندس است، همکاری در این گروه ها اهمیت مضاعفی دارد. مطالعه حاضر با بهره گیری از نظریه دورکیم و پاتنام و به صورت پیمایشی انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه می باشد. جمعیت آماری پژوهش شامل تمامی مهندسانی است که به صورت رسمی در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به صورت گروهی کار می کردند. از آن جا که حجم مهندسانی که شرایط فوق را داشتند کم بود شیوه تمام شماری روی جمعیت آماری صورت گرفت و در نهایت 236 پرسش نامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکاری خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین می دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکی از آن است که از میان متغیرهای مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا = 46/0)، «اعتماد» (بتا = 30/0) و «عضویت در گروه های حرفه ای» با ضریب استاندارد رگرسیونی (بتا = 19/0-) دارای تأثیر معناداری بر روی میزان همکاری هستند.